kabulegeçmek

Olduğum Gibi, Olduğu Gibi Mutluyum

Günlerden bir gün kendime sımsıkı sarılmış, dışarıdan beklediklerimi bırakmanın huzuru sarmış içimi, neşeliyim kendiliğinden ve mutluyum. Birden aklıma geldi o eski hallerim. Sevincimi, neşemi alıp götüren beklentilerimi gözden geçirdim. Hatırladım… O dışarısı var ya dışarısı her şeyden o sorumluydu. Umut ediyordum bana şöyle davransın, böyle kucaklasın, verdiklerimi görsün, benim kadar cömert olsun. Kendimle ilgili umutlarım neydi o zamanlar? O zamanlar dediğim belki de kendimi bildim bileliydi de ben farkında bile değildim. Sınavı kazanmak, okulu bitirmek, birisinin gözünde iyi olmak, vazgeçilmez olmak ya da her neyse işte başkasının gözünden seyrettiğim için alemi, o gözlere ihtiyacım vardı. Hatta belki...